Ξεθωριάζει το «όνειρο» της μεσαίας τάξης για τους Κινέζους εργαζομένους

Οι προοπτικές εισόδου στην αποκαλούμενη «μεσαία τάξη» γίνονται ολοένα και λιγότερες για τους Κινέζους εργαζομένους.

Ο Γου Ξιαοντόνγκ, 28 χρονών, από τη Σαγκάη, εργάζεται ως συντονιστής ανθρωπίνων πόρων σε μία κινεζική εταιρεία τεχνολογίας και βγάζει περίπου 4.000 γουάν (600 δολάρια) το μήνα. Ωστόσο, είναι ακόμα ανύπαντρος και ζει με τους γονείς του.

«Σε αυτή την ηλικία θα έπρεπε να σκεφτόμαστε πράγματα όπως ο γάμος και τα παιδιά» λέει σχετικά, προσθέτοντας ότι υπάρχουν παράγοντες που τον αποθαρρύνουν, όπως το ύψος του ενοικίου για ένα διαμέρισμα, το κόστος ενός γάμου, τα έξοδα της μόρφωσης των παιδιών και τα έξοδα της υγειονομικής περίθαλψης των γονιών του καθώς πλησιάζουν τα γεράματα.

Γενικά, στην Κίνα θεωρούνταν για πολύ καιρό ότι ένα πανεπιστημιακό πτυχίο αποτελεί «εξιτήριο» από τη φτώχεια, αλλά πλέον φαίνεται ότι το «όνειρο της μεσαίας τάξης» ξεθωριάζει, καθώς οι πτυχιούχοι που εισέρχονται στην αγορά εργασίας έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα, χαρακτηριστικά της οποίας αποτελούν το υψηλό κόστος ζωής, οι χαμηλοί μισθοί και οι μικρές προοπτικές εξέλιξης και καριέρας.

Ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας για καταρτισμένο προσωπικό εντείνεται, καθώς εταιρείες «υψηλών ταχυτήτων» αναζητούν εναγωνίως την «αφρόκρεμα» μέσα από μία «δεξαμενή» ταλέντων που μεγαλώνει συνέχεια, με 6 εκατομμύρια αποφοίτους να αναζητούν δουλειά κάθε χρόνο.

Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση αποτελούσε έναν από τους βασικότερους τρόπους δημιουργίας μίας σχετικά εύπορης μεσαίας τάξης σε όλη τη χώρα. Ως έτος έναρξης της μεγάλης εισροής των φοιτητών στα πανεπιστήμια θεωρείται το 1996, καθώς η κυβέρνηση άρχισε να καταβάλλει προσπάθειες να ικανοποιήσει τις αυξημένες ανάγκες για καταρτισμένο προσωπικό που δημιουργούνταν λόγω της ταχείας ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις οικονομικών προβλημάτων, τα οποία, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της πρόσφατης διεθνούς οικονομικής κρίσης, κρατούν χαμηλά τους μισθούς.

Ο πληθωρισμός της Κίνας ξεπέρασε τις προβλέψεις το Νοέμβριο, φτάνοντας στο υψηλότερό του σημείο εδώ και 28 μήνες και αναγκάζοντας την κυβέρνηση να πάρει αυστηρά μέτρα στη νομισματική της πολιτική. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων της Κίνας κερδίζουν μόλις 300 γουάν (44 δολάρια) παραπάνω από έναν απλό μετανάστη εργάτη το μήνα, κάτι που δημιούργησε έντονους προβληματισμούς σχετικά με την πραγματική αξία της πανεπιστημιακής μόρφωσης.

«Στην γενιά του πατέρα μου, η πανεπιστημιακή μόρφωση παρήγαγε την ελίτ. Αλλά σήμερα υπάρχουν απόφοιτοι πανεπιστημίων παντού, και τόσο πολλοί με μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Οπότε, η αξία του πτυχίου έχει μειωθεί» είπε σχετικά ο Ζου Φενγκ, 24χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής του πανεπιστημίου της Σαγκάης.

Κατά την έναρξη της κινεζικής ανάπτυξης τη δεκαετία του 1990, πάρα πολλοί Κινέζοι άρχισαν να μεταναστεύουν στις πόλεις για μόρφωση και δουλειά, με πόλεις όπως το Πεκίνο, η Σαγκάη, το Γουανγκτζού και το Σενζέν να αποτελούν τους προτιμότερους προορισμούς. Ωστόσο, το κόστος ζωής ήταν και είναι μεγάλο, με την άνοδο των τιμών των ακινήτων να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους λόγους που πολλά νεαρά ζευγάρια αποφεύγουν να προχωρήσουν σε αγορές σπιτιών.

Τα προβλήματα των πολιτών που ευελπιστούν να εισέλθουν σε αυτή τη μεσαία τάξη αποτελούν κάποιες από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ηγεσία του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Μία από τις προτεινόμενες λύσεις είναι η μετατόπιση του όγκου των νεαρών επαγγελματιών σε μικρότερες πόλεις, όπως το Τσεγκντού και η Ξιαμέν, για να μειωθεί η πίεση στο Πεκίνο και τη Σαγκάη.

Παρόλα αυτά, μέχρι να βρεθεί τρόπος αποτελεσματικής αντιμετώπισης του προβλήματος, πολλοί απόφοιτοι που προέρχονται από την επαρχία ζουν στα όρια της φτώχειας εντός των πόλεων. Αποκαλούνται «φυλή μυρμηγκιών» : ζουν σε φτηνά σπίτια στα προάστια, ταξιδεύουν με εξαιρετικά συνωστισμένα μέσα μαζικής μεταφοράς και πολύ συχνά μοιράζονται τα δωμάτιά τους με άλλους.

Η 22χρονη Λι Χανλί, από την κεντρική Χουνάν, μοιράζεται ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα με άλλα δύο άτομα. Τα ρούχα της κρέμονται από το ταβάνι, και το πάτωμα καλύπτεται από καλώδια για ηλεκτροδότηση και Ίντερνετ. Μόλις ξεκίνησε να εργάζεται σε εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο του Διαδικτύου και του λογισμικού και κερδίζει 1500 γουάν (225 δολάρια) το μήνα. Τόσο αυτή, όσο και άλλοι σαν αυτήν, έχουν οικονομικές δυνατότητες μόνο για τέτοια σπίτια (με ενοίκιο γύρω στα 500 γουάν το μήνα- 75 δολάρια).

Ωστόσο, οι δυσκολίες δεν την πτοούν: «Σε μία τόσο μεγάλη αγορά έχω σίγουρα περισσότερες ευκαιρίες να προοδεύσω. Έχω όνειρα για την καριέρα μου, και πιστεύω ότι εδώ στη Σαγκάη μπορώ να φτάσω στην κορυφή».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Reuters