Οι Βρυξέλλες εμμένουν στην «κατεπείγουσα» συναίνεση της ΝΔ

Αθήνα
Η «κίτρινη κάρτα» που έδειξαν την περασμένη Τετάρτη οι Βρυξέλλες στη ΝΔ για τη στάση της έναντι του μνημονίου και η απαίτησή τους να το προσυπογράψει «κατεπειγόντως» δεν υπήρξαν κεραυνοί εν αιθρία. Οι προειδοποιητικές βολές είχαν πέσει από καιρό, κυρίως εκ μέρους της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας, της οποίας ο επικεφαλής ευρωβουλευτής κ. Βέρνερ Λάγκεν είχε προ καιρού χαρακτηρίσει «ανεύθυνη» τη στάση της ΝΔ, απηχώντας τις γενικότερες διαθέσεις που υπάρχουν στο κόμμα της κυρίας Ανγκελα Μέρκελ (και όχι μόνο) έναντι του «αδελφού κόμματος» στην Ελλάδα.

Την περασμένη Τετάρτη ωστόσο ο επίτροπος κ. Ολι Ρεν υπερέβη τα εσκαμμένα. Ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κάλεσε ευθέως «την αντιπολίτευση στην Ελλάδα να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος» πέραν του μνημονίου και ζήτησε να σταματήσει η «εσωτερική διαμάχη» στη χώρα. «Είναι θέμα αξιοπιστίας της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και εν τέλει του ίδιου του ελληνικού λαού» ανέφερε χαρακτηριστικά ο φινλανδός επίτροπος, ο οποίος κατά κοινή ομολογία υπερέβη την παράδοση που θέλει τους επιτρόπους να μην εμπλέκονται στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις των κρατών-μελών.

Η εμμονή των Βρυξελλών _ και γενικότερα της τρόικας _ στο ζήτημα της πολιτικής συναίνεσης στο εσωτερικό της Ελλάδας έναντι του μνημονίου δεν είναι ωστόσο ούτε πρωτοφανής ούτε ανεξήγητη. Ηδη, πριν από την υπογραφή του μνημονίου, ο κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, σε συνέντευξή του σε γαλλική εφημερίδα για την παρέμβαση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, είχε τονίσει ότι με βάση την εμπειρία του από διάφορες χώρες «όσο μεγαλύτερη είναι η συναίνεση προς τα προγράμματα που εφαρμόζονται, τόσο θετικότερα είναι τα αποτελέσματά τους». Την αντίληψη αυτή ασπάζονται οι πάντες στις Βρυξέλλες και στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κυρίως δε σε εκείνες όπου η κοινή γνώμη αντιτίθεται σφόδρα στη «σπατάλη χρημάτων για τη διάσωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας». Στις χώρες αυτές κυριαρχεί η εντύπωση ότι τα δάνεια προς τις τρεις χώρες ουδέποτε θα επιστραφούν. Η εντύπωση αυτή εδραιώνεται όταν διαπιστώνουν ότι τα αντιπολιτευόμενα κόμματα είναι κατά του μνημονίου και συνεπώς θα το αθετήσουν ευθύς μόλις αναλάβουν την εξουσία.

Ακόμη όμως και στο ίδιο το μνημόνιο καθίσταται σαφής η ανάγκη της συναίνεσης, αφού στο κεφάλαιο για τους κινδύνους που θα μπορούσαν να το οδηγήσουν σε αποτυχία αναφέρεται σαφώς η πρόκληση πολιτικών εντάσεων στη χώρα.

Οι πρώτοι που, απ' ό,τι φαίνεται, κατανόησαν πλήρως τη σημασία της συναίνεσης ήταν οι πορτογάλοι πολιτικοί, οι οποίοι, παρά τις διαφορές τους και παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο, έσπευσαν να προανακοινώσουν ότι σε περίπτωση που επικρατήσουν στις εκλογές δεν θα παραβούν το μνημόνιο της χώρας τους. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, ο συμπατριώτης τους πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζοσέ Μπαρόζο διαβεβαίωνε κατ' ιδίαν τους πάντες, από την πρώτη στιγμή που ετέθη το θέμα της Πορτογαλίας, ότι οι πολιτικές δυνάμεις στη χώρα του «είναι πολύ πιο υπεύθυνες από τις ελληνικές». Και για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία ως προς τις προθέσεις τους, οι πολιτικοί αρχηγοί στην Πορτογαλία, με επιστολές τους προς τους κκ. Χέρμαν βαν Ρομπάι, Ντομινίκ Στρος-Καν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και Ζαν-Κλοντ Τρισέ, διαβεβαίωσαν ότι η υπογραφή του μνημονίου από την παρούσα (υπηρεσιακή) πορτογαλική κυβέρνηση τους εκφράζει και ότι αν αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας τους θα τιμήσουν την υπογραφή της. Με άλλα λόγια, διαβεβαίωσαν τους πιστωτές τους ότι δεν θα χάσουν τα χρήματά τους.