Μπορεί ο Αντ. Σαμαράς, την περασμένη Πέμπτη στο Ζάππειο, να μη ζήτησε τίποτε απ' αυτά που άφηναν να διαρρέουν από τη Συγγρού, όλη την προηγούμενη εβδομάδα, ότι θα έλεγε. Ούτε τη διενέργεια εκλογών, ούτε τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής που θα διερευνούσε πώς φτάσαμε στο μνημόνιο. Με μία προσεκτική όμως ανάγνωση της ομιλίας του εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι πίσω από κάθε φράση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κρυβόταν το αίτημα για τη διενέργεια εκλογών.
Η τελική επιλογή του προέδρου της Ν.Δ. να πετάξει το γάντι στην κυβέρνηση, έγινε κυρίως κάτω από το επικοινωνιακό πρίσμα της επίδειξης «υπεύθυνης αντιπολίτευσης», λένε οι άνθρωποι του προέδρου. Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών σημειώνουν ότι εκείνος που κυρίως εισηγούνταν στον Αντ. Σαμαρά να ζητήσει πρόωρες εκλογές ήταν ο πολιτικός σχεδιασμός, του οποίου προΐσταται ο Μάξιμος Χαρακόπουλος. Αντίθετες εισηγήσεις έκανε, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η πλειοψηφία του στενού του επιτελείου και τελικώς υπερίσχυσε η δεύτερη επιλογή.
Οι δικοί του το παρουσιάζουν ως φυσική εξέλιξη, με βασικό επιχείρημα ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν μετέβαλε τη στάση που κρατούσε έως και την Πέμπτη. Αφήνει, συμπληρώνουν, την κυβέρνηση να ακολουθήσει τη φυσική οδό της φθοράς, ιδιαίτερα σε μια συγκυρία που η χώρα ταλανίζεται, αλλά και το ΠΑΣΟΚ τρώει τις ίδιες του τις σάρκες. Κι αυτό έχοντας και την εκτίμηση ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ήδη καλύψει την ψαλίδα που παρουσιάζεται στις δημοσκοπήσεις τόσο με την αναγωγή στους αναποφάσιστους, όσο και αλιεύοντας ψηφοφόρους εκ των δυσαρεστημένων του ΠΑΣΟΚ.
Η άλλη πλευρά, αν και οι επώνυμες δηλώσεις αποφεύγονται επισταμένως, το θεωρεί «ατολμία» και απαντά η ίδια στα ερωτήματά της. «Δεν το έπραξε», λένε, «διότι δεν αισθάνεται έτοιμος να κυβερνήσει».
Σε αυτό το τελευταίο επιχείρημα η απάντηση στενών συνεργατών του Αντ. Σαμαρά είναι αφενός η παραδοχή ότι οι εκλογές στην τρέχουσα συγκυρία δεν θα μας κάνουν καλό («εκτιμούμε ότι όποιος προκαλέσει εκλογές σε λάθος χρόνο θα το πληρώσει ακριβά» σημειώνουν) και αφετέρου ότι ο αρχικός στόχος της Ν.Δ. ήταν η παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου οικονομικού προγράμματος τώρα που η κοινωνία ήταν έτοιμη να το ακούσει, προκειμένου να ανακτήσει τις χαμένες της ελπίδες.
Οι ίδιοι αρνούνται ότι υπέστησαν και εξακολουθούν να υφίστανται πιέσεις κυρίως από την πλευρά του ισχυρού αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, να συναινέσουν. Ως απόδειξη επικαλούνται την κατακλείδα Σαμαρά στο Ζάππειο : «Να συναινέσω σε τι; Σε αυτό που διαφωνώ; Σε αυτό που διαλύει τη χώρα μου; Σε αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη ύφεση από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έως σήμερα; Στο λάθος; Πού το βρήκαν ότι έχω υποχρέωση προσχώρησης στο λάθος; Αυτοί έχουν υποχρέωση να διορθώσουν το λάθος τους».
Μια κατακλείδα που προφανώς, μαζί με την άλλη ρήση του προέδρου της Ν.Δ., ότι «το πρόγραμμα επανεκκίνησης δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Ή εφαρμόζεται ολόκληρο ή αποτυγχάνει», η Ν.Δ. θα επαναλαμβάνει έως τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Σαφώς δε αποτελεί και μήνυμα προς τους εταίρους του στο ΕΛΚ, αλλά και την τρόικα, πέραν της «εσωτερικής κατανάλωσης».
Ωστόσο, οι δηλώσεις του Ολι Ρεν, τόσο την Πέμπτη όσο και την Παρασκευή, συνηγορούν περί του αντιθέτου. Οι δε πληροφορίες θέλουν Γαλλία και Γερμανία, τουλάχιστον, να μη συναινούν στην εκχώρηση ενός νέου πακέτου για την Ελλάδα, αν και εδώ δεν υπάρξει συμφωνία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης κατά το πορτογαλικό πρότυπο. Γεγονός είναι πάντως ότι ο Αντ. Σαμαράς απέφυγε να αναφερθεί την Πέμπτη σε αυτό καθαυτό το μνημόνιο. Και η εκτίμηση που κυριαρχεί, ακόμη και σε ένα κομμάτι της Ν.Δ., είναι ότι με τις προτάσεις του «βάζει πλάτη στην κυβέρνηση για τις αποκρατικοποιήσεις, τα ρετιρέ, τα συνδικάτα και τις συντεχνίες».
Αλλά και ότι «χαϊδεύει τα αφτιά» των χαμηλοσυνταξιούχων, των ιδιοκτητών αυθαιρέτων, αλλά και όλων εκείνων που για διάφορους λόγους θα ήθελαν να αποφύγουν παντοιοτρόπως τη δήλωση «πόθεν έσχες», ήτοι σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων.
Ισως γι' αυτό, οι έχοντες την άποψη αυτή βλέπουν με θετικό μάτι την πρόταση Λοβέρδου για ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που σύντομα η κυβέρνηση θα φέρει στη Βουλή, με 180 ψήφους. Θα ανάγκαζε, υποστηρίζουν, σε ανοιχτές συναινέσεις ή θα οδηγούσε τη χώρα αναγκαστικά σε εκλογές, που με τη σειρά τους θα έβγαζαν υποχρεωτικά κυβερνήσεις συνεργασίας. Κι αυτή ίσως είναι η μόνη λύση για τη διάσωσή της.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=15/05/2011&id=275423
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου