Ενημέρωση: SΟS

       Ριχάρδος Σωμερίτης 






T α μέσα ενημέρωσης σιγούν για τέσσερις ημέρες. Ζούμε συνεπώς πολύ ενδιαφέρουσες καταστάσεις. Την ενημέρωσή μας για τα πάντα τη μονοπωλούν τα ανώνυμα και συχνά συκοφαντικά μπλογκς που μας βρίζουν και κόβουν θέσεις εργασίας αντικαθιστώντας (λέει) πραγματικά ΜΜΕ αλλά που, και αυτά, έχουν πρόβλημα: δεν μπορούν να κλέβουν πληροφορίες από εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Μόνο για τους πολύγλωσσους υπάρχει διέξοδος: τα ξένα ειδησεογραφικά κανάλια και όσες ξένες εφημερίδες διανέμονται και στη χώρα μας.

Μια «έξυπνη» ή έστω πονηρή εξουσία μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτό το διάστημα μη ενημέρωσης προχωρώντας σε δύσκολες πρωτοβουλίες. Οπως σε μια δυναμική εκκαθάριση της κατάστασης στην Κερατέα, φροντίζοντας βέβαια να «πέσουν» τυχαία και μερικές κεραίες του Ιnternet. Θα μπορούσε επίσης η σαμαρική Νέα Δημοκρατία να διαδώσει ότι οι Ευρωπαίοι, με πρώτη την κυρία Μέρκελ, έκαναν διαδήλωση κραυγάζοντας «Ζήτω ο Αντωνάκης», «αυτός μας οδηγεί», κραδαίνοντας το απόρρητο κείμενο του «Ζαππείου 2».

Θα μπορούσε επίσης να καταφτάσει μυστικά ο Καντάφι στην Αθήνα και να τον φιλοξενήσουν σε κάποιο φιλικό από τα παλιά μέγαρο και να γίνει γνωστό αυτό (από το CΝΝ) μετά την αναχώρησή του δύο ημέρες μετά.
Θα μπορούσε το Χρηματιστήριο να ανεβεί κατακόρυφα ή να κατρακυλήσει χωρίς να το μάθουν γρήγορα όσοι «δεν πρέπει» και χαλάσουν το παιχνίδι, θα μπορούσε να διεξαχθεί ομαλά η δίκη των «Πυρήνων της Φωτιάς», θα μπορούσαν πολλά άλλα. Κι εμείς να περάσουμε καλά.

Κάπως έτσι δεν περνούσαν «καλά» στον Μεσαίωνα χωρίς ενοχλητικά ΜΜΕ και μόνο με περιστέρια και έφιππους ταχυδρόμους, ένοπλους φυσικά, όχι για τον κοσμάκη αλλά για τους «ηγέτες». Η απεργία που αποφασίστηκε στόχο έχει να αποφύγουμε οι εργαζόμενοι έναν νέο «εργασιακό Μεσαίωνα». Το κακό είναι ότι δεν αποφεύγουμε τον ενημερωτικό. Ως προς τον εργασιακό Μεσαίωνα τώρα. Καθυστερούν οι εργοδότες τη νέα συλλογική σύμβαση αλλά δεν καθυστερούν, από επιχείρηση σε επιχείρηση, μέτρα, συχνά αυταρχικά, ανατροπής δικαιωμάτων και συρρίκνωσης αποδοχών. Από την πλευρά τους οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν φάνηκε να κατανοούν ότι το σύνολο του κλάδου βρίσκεται σε μεγάλη κρίση γιατί μειώθηκαν οι διαφημίσεις και οι πωλήσεις. Και ακόμα: λίγοι θέτουν το υπαρξιακό ερώτημα του πόσες εφημερίδες, πόσα ραδιόφωνα και πόσες τηλεοράσεις αλλά πια και πόσα επαγγελματικά ιστολόγια με όνομα και διεύθυνση μπορεί να «σηκώσει» αυτός ο όλο και πιο φτωχός τόπος.

Θα προσθέσω και το εξής: κάτι με επετείους και γιορτές και κάτι με απεργίες οδηγούμε έναν όλο και μεγαλύτερο αριθμό «πελατών» στην πεποίθηση ότι δεν έχουν ανάγκη να διαβάζουν εφημερίδα, να ακούνε ραδιόφωνο ή να «βλέπουν» ενημέρωση (αυτή που παρέχεται!) από την τηλεόραση.

Με άλλα λόγια, SΟS!

somerit@otenet.gr 


http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=394423&h1=true