Κεραυνούς κατά της Αγκελα Μέρκελ, της γερμανικής πολιτικής, αλλά, το πιο σημαντικό, ακόμα και κατά του ρόλου που διαδραματίζει πλέον η ίδια του η χώρα εξαπέλυσε ο Χέλμουτ Κολ, ένας από τους μακροβιότερους Γερμανούς ηγέτες, αλλά, κυρίως, ο άνθρωπος που πέτυχε την αναίμακτη επανένωση της Γερμανίας και υπήρξε και ο πολιτικός πατέρας της σημερινής καγκελαρίου.
Με τη συνέντευξή του που δημοσιεύεται στο περιοδικό Internationale Politik, όχι απλώς καταγγέλλει, αλλά κυριολεκτικά ισοπεδώνει όχι μόνον την ίδια την καγκελάριο και την πολιτική της μα συνολικά το σημερινό ρόλο της Γερμανίας και την κατεύθυνση στην οποία το Βερολίνο οδηγεί την Ευρώπη καθώς, ακόμα πιο εντυπωσιακό, και το ρόλο της Γερμανίας στο συνολικό πλαίσιο του δυτικού κόσμου: «Η Γερμανία δεν είναι πλέον αξιόπιστος παράγοντας», υποστηρίζει! Ποιος; Κάποιος αναλυτής ή αρθογράφος, ή, έστω πολιτικός της αντίπαλος; Όχι. Ας το συνειδητοποιήσουμε: ο άνθρωπος που επανένωσε τη Γερμανία!
Ο Χέλμουτ Κολ κατηγορεί την Αγκελα Μέρκελ με τον πιο οξύ τρόπο ότι απομονώνει τη Γερμανία από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι αποδυναμώνει τη χώρα του, ότι ασκεί λανθασμένη εξωτερική και οικονομική πολιτική, ότι χειρίζεται λανθασμένα την ελληνική υπόθεση και ότι έτσι οδηγεί σε διάλυση την ευρωζώνη. «Δεν έχει ιδέα που ανήκει και που πάει» λέει… Επικρίνει ακόμα τη στάση της Γερμανίας στο θέμα της Λιβύης και σημειώνει ότι δεν θα μπορούσε να φανταστεί να έρχεται στην Ευρώπη ένας Αμερικανός πρόεδρος και να μην επισκέπτεται τη Γερμανία…
Ο Κολ δεν χαρίζεται στην Ελλάδα – και πολύ καλά κάνει: λέει ότι αν ήταν εκείνος καγκελάριος έπρεπε να έχουν γίνει μεταρρυθμίσεις πριν γίνει δεκτή στο κοινό νόμισμα, αλλά και ότι, τώρα, ο μόνος δρόμος για την Ευρωπαική Ενωση και τη Γερμανία, είναι η στήριξη της χώρας που όμως δεν τη βλέπει να έρχεται...
Φωτίζει έτσι την πιο ουσιαστική διάσταση του προβλήματος που τόσο συστηματικά αγνοείται: ότι οι ευθύνες της Ελλάδας είναι δεδομένες και είναι ένα θέμα, αλλά οι ευθύνες της Γερμανίας είναι πολύ πιο σημαντικές για το μέλλον της Ευρώπης και είναι ένα άλλο θέμα που δεν συμψηφίζεται με το πρώτο, ούτε μπορεί να κρύβεται άλλο πίσω από αυτό.
Ο Κολ δεν λέει ότι πρέπει να φύγει ή να ισοπεδωθεί η Ελλάδα. Λέει ότι έχει ευθύνες, αλλά ότι πρέπει να στηριχθεί. Τις σκληρότατες επικρίσεις και παραινέσεις του, τις απευθύνει όλες στο Βερολίνο: «Πρέπει να φροντίσουμε να μην τα χάσουμε όλα. Πρέπει επειγόντως να πάψουμε να είμαστε στενόμυαλοι» υποστηρίζει προσπαθώντας να αφυπνίσει όποιους μπορεί στην πατρίδα του που η ηγεσία της, χρησιμοποιώντας σε μεγάλο βαθμό ως άλλοθι την ελληνική κρίση, βρήκε την ευκαιρία και λοξοδρόμησε από την ευρωπαική κατεύθυνση επιχειρώντας να επιβάλλει τη γερμανοποίηση της Ευρώπης. Γιατί τι άλλο σημαίνει αυτό το «στενόμυαλοι»;
Όμως ποιος τον ακούει στη γερμανική πρωτεύουσα; Κανείς: το γραφείο της Αγκελα Μέρκελ απαντά με μια ανακοίνωση γεμάτη - τυπικά - σεβασμό στον πρώην καγκελάριο (αν μπορούσε ας έκανε αλλιώς…), που όμως στο διά ταύτα υποστηρίζει απλώς ότι… οι καιροί άλλαξαν. Δηλαδή, ουσιαστικά, τον βάζει στο... μουσείο κι εκείνον και τις απόψεις του, δείχνοντας για μια ακόμη φορά ότι η χώρα κυβερνάται από το φανατισμό νεοφώτιστων ηγεμόνων που με την αλαζονία τους περιφρονούν τους πάντες και καταστρέφουν τα πάντα…
Όμως ο Κολ δεν είναι ο μόνος. Ανάλογες επιθέσεις έχει υποστεί η Μέρκελ και από τους άλλους προκατόχους της, τον Χέλμουτ Σμιτ και τον Γκέρχαρντ Σρέντερ με κοινό σημείο αναφοράς όλων ότι με την πολιτική της επανεθνικοποιεί την Ευρώπη. Δηλαδή, ολόκληρη η ζώσα μεταπολεμική γερμανική ηγεσία, βρίσκεται σε ανοιχτό πόλεμο με τη σημερινή καγκελάριο, για να μην αναφέρει κανείς άλλους ιστορικούς ηγέτες της ευρωπαικής ενοποίησης, όπως ο Ζακ Ντελόρ, που λένε ακριβώς τα ίδια.
Αραγε, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Και τι σημαίνουν; Πότε άλλοτε συνέβη σε μια χώρα της Ευρώπης, και μάλιστα την πιο ισχυρή, μια ηγεσία να κατακεραυνώνεται από όλες τις προηγούμενες, ανεξαρτήτως δε κομματικής προέλευσης; Ούτε στην Ελλάδα των ελαφρών πολιτικών ηθών θα ήταν νοητό να συμβεί κάτι τέτοιο. Συμβαίνει όμως στην πολύ πιο σοβαρή Γερμανία και οι πιο πολλοί κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Όμως συμβαίνει. Και δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ούτε μια «μαγική» μεταμόρφωση: η στήλη αυτή προσπάθησε εδώ και πολύ καιρό, από την αρχή της κρίσης, να εξηγήσει ποια είναι τα αίτια. Οι αντιδράσεις ήταν και παραμένουν πολλές. Όμως, τώρα, όταν ο πατέρας της γερμανικής επανένωσης λέει αυτά που λέει; Μήπως κάποιοι πρέπει να ξανασκεφτούν με πιο καθαρή ματιά το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ευρώπη υπό τη γερμανική καθοδήγηση;
Να αναρωτηθούν τι είναι εκείνο που προκαλεί τέτοια πρωτοφανή ανησυχία σε όλους αυτούς τους ιστορικούς ηγέτες προκατόχους της κυρίας Μέρκελ; Τι είναι εκείνο που τους κάνει να αρθρώνουν τέτοιο σκληρό δημόσιο λόγο κατά της ηγεσίας της ίδιας τους της χώρας; Τι βλέπουν και αντιδρούν με τέτοιο οξύτατο, κάθε άλλο παρά φυσιολογικό και αναμενόμενο τρόπο; Τι τους αναγκάζει να βγουν από τα όρια;
Βλέπουν – και το λένε πια ξεκάθαρα – ότι η ηγεμονική Γερμανία έχει μετατραπεί πλέον σε μια εθνικιστική, αντιευρωπαική, αν όχι πλέον και συνολικά αντιδυτική δύναμη, διάσταση που προσέθεσε τώρα ο Χέλμουτ Κολ. Και αναγκάζονται να μιλούν έτσι, γιατί θέλουν να προλάβουν το κακό. Γιατί ξέρουν που οδηγεί. Αλλά, δυστυχώς, είναι πλέον προφανές ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρουν…
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=416456&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου