Μπορείς να πας εκεί για καφέ ή ποτό, που θα σου κοστίσουν ελάχιστα. Να παρακολουθήσεις, δωρεάν ή με μικρό εισιτήριο, θεατρικές παραστάσεις, προβολές ταινιών, μουσικές βραδιές, καθώς επίσης παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις, σεμινάρια. Να πάρεις μέρος σε ελεύθερες συζητήσεις, πάρτι, μαθήματα (από ξένες γλώσσες και ελληνικά για μετανάστες μέχρι κηπουρική και γιόγκα) ή στις «συλλογικές κουζίνες», που όλο και πιο συχνά διοργανώνονται τελευταία. Να χρησιμοποιήσεις τη δανειστική βιβλιοθήκη, το εργαστήρι πληροφορικής, το ερασιτεχνικό στούντιο ηχογράφησης, και να συμβάλεις στη λειτουργία τους. Μπορείς ακόμα να παρουσιάσεις τη δική σου δημιουργική προσπάθεια: λογοτεχνία, θέατρο, φωτογραφία, εικαστικά, μουσική... Ο κύκλος των εκδηλώσεων και των δραστηριοτήτων είναι μεγάλος και πάντα ανοιχτός σε νέες προτάσεις. «Νοσότρος» στη Θεμιστοκλέους, «Στέκι μεταναστών» στην Τσαμαδού, Χώρος Πολιτισμού «@Ρουφ» στην Κωνσταντινουπόλεως, «Μεσοποταμία» στο Μοσχάτο, «Βοτανικός Κήπος» στην Πετρούπολη...
Στην Αθήνα, αλλά και σε πολλές άλλες ελληνικές πόλεις, αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια αυτόνομοι χώροι πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής επικοινωνίας με ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά. Η λειτουργία τους δεν είναι κερδοσκοπική και στηρίζεται στην αυτοδιαχείριση, ενώ η οικονομική τους επιβίωση εξασφαλίζεται χάρη στην εθελοντική δουλειά και τις μικρές συνεισφορές όσων συμμετέχουν στις εκδηλώσεις. Εχουν δημιουργηθεί χάρη στην πρωτοβουλία ομάδων με κοινές αντιλήψεις και στόχους που αντικατοπτρίζουν μια πολιτική οπτική, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ιδεολογική περιχαράκωση.
Οι διαφορές είναι κι αυτές σημαντικές. Αλλοτε είναι έντονος ο ακτιβιστικός χαρακτήρας, ιδίως όταν το «στέκι» είναι και η έδρα μιας συλλογικότητας με σαφές πολιτικό στίγμα, άλλοτε η πολιτιστική λειτουργία πρωταγωνιστεί, ενώ η πρόσβαση στην οργανωτική ομάδα μπορεί να είναι πιο ανοιχτή ή πιο περιορισμένη. Εκείνο που πραγματώνουν αυτοί οι χώροι είναι η δυνατότητα έκφρασης και δράσης, αναψυχής και αμφίδρομης προσφοράς έξω από τα καθιερωμένα εμπορικά ή θεσμικά πλαίσια, ενώ γεφυρώνουν ταυτόχρονα το χάσμα ανάμεσα στον «παραγωγό» και τον «καταναλωτή» πολιτικής, πολιτισμού και γνώσης. Χαρακτηριστικά που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των καιρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου