Εξοστρακισμένη στο περιθώριο, μέχρι χθες, η πρόταση για έξοδο από την Ευρωζώνη αντιμετωπίζεται πλέον ως συζητήσιμη εναλλακτική λύση, έστω και με τη λογική του λιγότερο κακού, από σοβαρούς εκπροσώπους της οικονομικής ορθοδοξίας. Πρόσφατα, οι New York Times φιλοξενούσαν άρθρο του Ολλανδού καθηγητή Χάραλντ Μπένινκ, ο οποίος συνιστούσε δεκαετή απόσυρση από την Ευρωζώνη των αδύνατων, περιφερειακών χωρών της Ενωσης και μερική διαγραφή του χρέους τους. Δειλά δειλά, η συζήτηση μεταφέρεται και στις χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα. Η γαλλική Le Figaro φιλοξενούσε τις προάλλες αφιέρωμα στο «αδιανόητο» σενάριο εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, για το οποίο μάλιστα ο υπεύθυνος ερευνών της τράπεζας ING, Μαρκ Κλιφ, εκπόνησε αναλυτική μελέτη.
Το αντι-ευρώ συναίσθημα εξαπλώνεται και στη χώρα που δημιούργησε το κοινό νόμισμα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του μάρκου, τη Γερμανία. «Θα πρέπει λοιπόν να πληρώσουμε για να σώσουμε ολόκληρη την Ευρώπη», διερωτάτο η λαϊκιστική Bild, πολιορκητικός κριός του γερμανικού ευρωσκεπτικισμού. Δεν πρόκειται απλά για φραστικές κορώνες: «Ο κίνδυνος της δημιουργίας ενός αντι-ευρώ κόμματος πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπ’ όψιν», δήλωσε αυτό τον μήνα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Οι αιρετικές απόψεις κερδίζουν έδαφος ακόμη και στις κορυφές της επιχειρηματικής πυραμίδας. «Σώστε τα λεφτά μας» είναι ο εμπρηστικός τίτλος βιβλίου του Χανς-Ολαφ Χένκελ, πρώην προέδρου της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών. Ο Χένκελ προτείνει τη διάσπαση της Ευρωζώνης στα δύο - τη γερμανική, βόρεια ζώνη του σκληρού νομίσματος και τη γαλλική, νότια ζώνη που θα υποτιμήσει το δικό της νόμισμα και θα αναδιαρθρώσει το χρέος της για να κερδίσει σε ανταγωνιστικότητα. Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι περίεργο που η νοσταλγία του μάρκου κερδίζει έδαφος στην κοινή γνώμη. Ερευνα της Infratest, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες δημοσκοπήσεων, φέρει το 57% των Γερμανών να πιστεύει ότι θα έπρεπε να είχαν διατηρήσει το μάρκο, και το 60% να εκτιμά ότι το ευρώ τους έβλαψε.
Βεβαίως, οι πιο ψύχραιμοι και διορατικοί Γερμανοί πολιτικοί γνωρίζουν άριστα ότι αν κάποιος ωφελείται κατ’ εξοχήν από το ευρώ, αυτός είναι η Γερμανία κι ότι ενδεχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης θα έχει άκρως δυσμενείς συνέπειες τόσο για τις εξαγωγές όσο και για την πολιτική εμβέλεια της χώρας τους. Υπό αυτό το πρίσμα, δύο ηγετικά στελέχη των σοσιαλδημοκρατών, οι Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ και Πέερ Στάινμπρουκ, καυτηρίασαν με άρθρο τους στους Financial Times τον μυωπικό εθνικό εγωισμό της Αγκελα Μέρκελ, υποστηρίζοντας την έκδοση ευρωομολόγου και τη μερική διαγραφή του χρέους Ελλάδας, Ιρλανδίας και Πορτογαλίας.
Αλλά και η ίδια η Αγκελα Μέρκελ, προκειμένου να απαντήσει στα επιχειρήματα των ευρωσκεπτικιστών, παραδέχθηκε, με συνέντευξή της στην Bild, ότι «η κατάρρευση της Ευρωζώνης, ή ακόμη και η έξοδος μιας από τις μικρότερες χώρες από αυτήν, θα είχε τις χειρότερες δυνατές συνέπειες για τη Γερμανία». Χρειάζεται μεγάλη σοφία για να αντιληφθεί κανείς την ασύμμετρη, διαπραγματευτική δύναμη που προσφέρει σε μια μικρή, χρεωμένη χώρα, σαν την Ελλάδα, μια τέτοια ομολογία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου